φθινόπωρο

φθινόπωρο

είμαστε τα κορίτσια που κουράστηκαν
να γελούν και να αμύνονται.
είμαστε οι ρίζες των δέντρων που ξάπλωσαν 
ο αέρας που κουνούσε πάνω τους τα φύλλα
άδειοι στρατώνες οι ψυχές μας, μυρίζουν
το φθινόπωρο περ’ απ’ το δάσος.
η βροχή μυρίζει, τα φύλλα μυρίζουν 
η γη μυρίζει.
οι νέοι άνθρωποι φεύγουν
τα παραθυρόφυλλα κλείνουν.
μπαίνουν τα γυναικεία ποδήλατα
στην αποθήκη,
το άλλο καλοκαίρι θα ευθυμήσουμε.
είμαστε οι άνθρωποι που έμειναν
είναι κι αυτό κάτι.

τι μαρτυρική ψυχή ζει το καλοκαίρι!
ποιος δεν το ευχήθηκε να γίνει αστραπή.
φέτο ασχοληθήκαμε με το τι θα πει
να χτύπας γροθιά στο μαχαίρι.
φέτο ανακαλύψαμε ένα νέο χέρι
μπήκαμε στο σχήμα του με μια προσευχή.
το χαμένο νόημα που ‘ χει η βροχή
η ψυχή μας έμαθε να ξέρει.



γιώργος μακρής


stranger than paradise
jim jarmusch