Ιστορίες Παπουτσιών

Μου θυμίζει πράγματα που δεν έχω ζήσει
Γι’ αυτό περπατάω ήρεμα … αργά … με σίγουρα βήματα.

Είμαι ήρεμη επιτέλους.
Δεν νιώθω πια ότι πεθαίνω μέσα μου.
Αυτό είναι καλό, ε;
Νιώθω έτοιμη να παλέψω ξανά;
Να ξεχάσω ότι αυτή η πόλη είναι θλιμμένη σαν και μένα.
Να νιώσω ότι αλλάζω … λίγο … ή και πολύ, γιατί όχι;
Βλέπεις πόσο εγωιστές γινόμαστε όταν είμαστε μόνοι;

Ερωτεύομαστε μόνο για να μην είμαστε μόνοι;
Είμαι ερωτευμένη με τον σβέρκο κάποιου.
Ενός οδηγού τραμ που δεν γνωρίζω καν.

Ελπίζω να έχεις ό,τι ονειρευόσουν.
Που πάνε τα όνειρα που δεν εκπληρώθηκαν;
Κάπου πρέπει να πηγαίνουν.

Νομίζω ότι τελικά, τα όνειρα είναι μια δικαιολογία.
Μια δικαιολογία να ζεις.
Είναι μια νοσταλγική ματιά σ’ ό,τι δεν κάναμε.

Το δύσκολο είναι να δεχτείς ότι δεν θα γίνεις αυτός που ήθελες.
Να μην ελπίζεις καν
Θέλω, θέλω, θέλω…

Θέλω να γίνω ευτυχισμένη
Και να ευτυχίσουν όσοι είναι γύρω μου
Αυτό ήθελα πάντα




Piedras
«Ιστορίες Παπουτσιών»
de Ramón Salazar (2002)


http://www.youtube.com/watch?v=PF2BT7dIyok

The heart is a lonely hunter

ΤΟ ΔΑΣΟΣ



Με φώναζε με φωνή αγριμιού μες τη νύχτα
Με ζητούσε
Ώχ έλα, έλα





Συνέχεια του ωτακουστή

Σαν από δίπλα μας πέρασε, μ’ άκουσε έμένα να του μιλώ για το παιδί
και για ό,τι άλλο είχε γίνει τη μέρα
Δεν ξέρω αν άκουσε και το λυγμό.





Το δάσος
Έπαιρνε πάντα
Το σχήμα
Της σκιάς που είχε εκείνος
Καθώς περνούσε
Ανάμεσα
Από τα δέντρα
Του δάσους
Κι αλλάζει το χρώμα της
Στη ρίζα γύρω
Η σκιά τους


Είναι σίγουρο όμως πως δεν έφταιγα εγώ
Γιατί τώρα
Που αναλογίζομαι την εποχή
Σαν έτρεξα
Την άλλη μέρα
Να κρυφτώ
Ήταν αλλόκοτο
Η θάλασσα
Στην άκρια του δάσους
Που ακουμπά



Επεισόδιο Τέταρτο

Κλαίω πάνω στο σώμα ενός κοιμισμένου παιδιού γιατί αισθάνομαι
πως θα τον προδώσω πριν χαράξει η αυγή.



Η εξομολόγησή μου για πρώτη φορά
Ας γραφτεί με το αληθινό όνομά της
Ε ξ ο μ ο λ ό γ η σ η
Και όχι καθόλου προσπάθεια ποιητική
Αφού έτσι πρέπει
Να πονέσω
Ακόμη πιο πολύ
Γι’ αυτό

Μπορούσα να αμύνομαι
Τώρα το λέω μοναξιά

…

Κι όσο γι’ αυτά που σας άφησα
Σήμερα
Να υπονοηθούν
Δεν είναι από αγάπη
Το θέλησα





Γι’ αυτό στο δάσος βουλιάζει κανείς
Μόνο για να μπορέσω
Από κάπου να βγώ

(Στιγμή μεγάλης αναπνοής)







«ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΥΡΙΣΜΟ»
Ελένη Βακαλό
Εκδόσεις Συμείον 1981

http://www.youtube.com/watch?v=tYjKKPZ81kc&feature=related
Heidi Elva ~ The Heart Is A Lonely Hunter

(μια επιστροφή βιβλίου σε άκαιρους καιρούς
κι ενώ τα δάχτυλα χώθηκαν πια στα κόκαλα)

new day

Κείθε
δώθε
πιο κείθε
/τότε πιο δώθε/
κάθεσαι καλά ή μήπως
μετεωρίζεσαι;
Στην επανάσταση
γρήγορα!



…







η Ιστορία φυσικά
δεν μας περιμένει
στη στάση του τρόλει






Νίκος Καρούζος
Φαρέτριον [1981]
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Εκδόσεις Ίκαρος

Photo kamil Vojnar
new day